Dünya’nın ilk aşamalarında gerçekleşen ağır metallerin dış uzaydan Dünya üzerine çökmesi ve yığılması, Dünya’da oluşması mümkün olmayan bu elementlere Dünya’nın sahip olduğu bilgisi Hadid Suresi 25. Ayette anlatılır. Ayette, demir için kullanılan “elzelna” yani “indirme” kelimesi, Kur’an’ın başka ayetlerinde yağmur ve güneş ışınları içinde kullanılmıştır.(Nahl Suresi 65. Ayet, Bakara Suresi 22. Ayet, Yusuf Suresi 49. Ayet, En’am Suresi 6. Ayet, Mü’minun Suresi 18. Ayet, Zümer Suresi 6. ayet, Enfal Suresi 11. ve 26. Ayetler, Yunus Suresi 59. Ayet)
“… Bir de demiri indirdik ki, onda büyük bir güç ve insanlar için yararlar vardır.” (Hadid Suresi 25. Ayet)
Bu ayetlerde dikkate alındığında “elzelna” kelimesinin “gökten fiziksel olarak indirme” şeklindeki anlamıyla düşündüğümüzde; çok önemli bilimsel bir mucize içerdiği görülmektedir. Üstelik bu bilimsel mucize 1400 sene evvel haber verilmiştir.
Saf demirin oluşumu, evrende oldukça yüksek sıcaklık ve basınç altında gerçekleşir. İhtiyaç duyulan bu sıcaklık, Dünya’da olmadığı gibi Güneş’te de mevcut değildir. Demir ancak Güneş’ten daha büyük yıldızlarda, birkaç yüz milyon dereceye varan sıcaklıklarda oluşabilmektedir. Bu sıcaklıkta süpernova patlamaları gibi ekstrem astrofiziksel olaylarda meydana gelir. Süpernova, yıldızların yaşam döngüsünün son aşamalarında gerçekleşen patlamalardır ve bu patlamalar sırasında çok yüksek sıcaklık ve basınç oluşur.
Son asırlarda astrofizik alanında yapılan araştırmalara göre demir ile ilgili 4 farklı tarzda (Yıldızlardan Arz dahil güneş sistemine, Arz bünyesinden çekirdeğe, meteor ve meteoritler ile yer kabuğuna, atmosferde yağmurlar ile yeryüzüne) indiği tespit edilmiştir. Astronomik ve jeolojik anlamda demirin yeryüzüne inmesi bir gerçek olup “elzelna” kavramının anlamıyla uyuştuğu görülmüştür.
İlgili ayette geçen, bundan başka birçok ayette de geçen ve “indirmek” anlamına gelen “enzelna” kelimesinin, gerçek anlamı olan indirmek dışında “bahşetmek”, “yaratmak”, “ikram etmek” gibi anlamları olduğunu da söylerler. Ancak astrofiziğin demirin gökten indiğini kanıtlaması, ayette “elzelna” kelimesinin “gökten indirmek” şeklinde kullanıldığının göstergesidir.
Açıkça görülüyor ki, astrofiziğin kanıtıyla demir gökten inmiş, Kur’an-ı Kerim bu durumu 1400 yıl öncesinden haber vermiştir.
Bu durum, bir yaratıcının varlığını ve akabinde bir kaderin olduğunu kanıtlar. Çünkü astrofiziğin daha çıkmadığı bir dönemde ancak bilirkişi gökten inen varlığın olduğunu bir “kitaba” yazar.
