Yitik bir gece.
Kafamda yine annemin gençliği
Ve
Her sey bambaşka olabilir miydi düşüncesi.
Uyuyor herkes
Ve herkes huzurlu.
Huzurlu ki,
Uyuyabiliyorlar.
Küçük bir kız cocuguyken annem
Büyüdü bir cuma sabahı.
Oyle yorgun, öyle kederli
Ve öyle yitik ki
Sığamadı koca şehre.
Oyle yorgun, öyle kederli
Ve öyle yitik ki
Sarılıp aglayamadi babasına.
Küçük bir kız çocuğuyken annem
Büyüdü bir cuma sabahı.
Gitti
Koydu ellerini
Ve yasladı çenesini
Bir mezar taşına
Yine çocuk oldu.
Biliyordu,
Gözgözelerdi babasıyla.
Küçük bir kız çocuğuyken annem
Buyudu bir cuma sabahı.
Bakti etrafa sessiz,
Sessiz ve kırgın.
Koca Karadeniz ‘e baktı.
Baktı, baktı
Simdi annemi o bile anlayamazdı.
Küçük bir kız çocuğuyken annem
Buyudu bir cuma sabahı.
Baktı aynalara
Sessiz,
Sessiz ve kırgın
Beyazlamış saçlarına.
Çocuk olsaydı siyah olurdu saçları.
Buyudu bir cuma sabahı annem
Baktı siyah saçlı çocuk fotoğraflarına
Ellerini yaslamış
Ve çenesini koyduğu mezar taşı geldi aklına
Beyazlamış saçları ve yarım kalmış çocukluğuyla.
